Kronika - AS Kompetencji

Wraz z rozpoczęciem nowego semestru w projekcie „As kompetencji” nadeszła pora na kolejny wykład. Tym został on poprowadzony przez nowego wykładowcę – panią Agnieszkę Wilk z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a tytuł wykładu to:

Jak zobaczyć coś czego nie widać?

Rozpraszanie, fluorescencja…”.

Temat ten znajduje odniesienie w życiu codziennym, np. wśród kupowanych lekarstw w aptece. Na początek pani pokazała nam pewien roztwór i zapytała nas, co znajduje się w środku. Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, a także zbadać właściwości danej substancji skorzystaliśmy z laseru.

Kolejne doświadczenie polegało na 10-krotnym rozcieńczeniu mleka za pomocą pipety. Do realizacji tego doświadczenia wykładowca poprosił o pomoc ucznia I klasy liceum. Spisał się naprawdę nieźle. Zaobserwowaliśmy absorbcję światła. Skupiliśmy się na rzeczach i zjawiskach, których nie widzimy gołym okiem. Przykładem był nasz kolega, którego chcieliśmy rozpoznać po emisji i częstotliwości głosu, siedzącego w zamkniętym pomieszczeniu, nie widząc go.

Po wykonaniu owych doświadczeń nadszedł czas na prezentację multimedialną. Widmo promieniowania elektromagnetycznego zostało przedstawione za pomocą wykresów i ilustracji. Będąc przy temacie światła widzialnego – fali elektromagnetycznej, dowiedzieliśmy się, dlaczego światło ma kolor biały. Wspólnie próbowaliśmy także znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego niebo jest niebieskie? Pomocne okazały się 2 zdjęcia. Pierwsze przedstawiające dzień – słońce wysoko, drugie zachód – słońce nisko. Ciekawostką jest fakt, iż światło czerwone rozprasza się nawet 9-krotnie słabiej niż fioletowe. Kolejnym elementem prezentacji był temat: SAS – pierścienie wokół słońca i księżyca. Na przykładzie żarówki poznaliśmy naturę korpuskularną światła. To wówczas dowiedzieliśmy się, iż promieniowanie EM jest strumieniem fotonów.

Dalej omówiliśmy rozpraszanie Rayleigha. Teoria elektrodynamiki klasycznej została poparta zdjęciami cząsteczek. Spore zainteresowanie wzbudziła zagadka rozmiaru. Korzystając z przykładów z życia, przedstawionych w prezentacji za pomocą obrazków, staraliśmy się odpowiedzieć na pytanie: Jaki jest rozmiar przedmiotu? Następnie zobaczyliśmy jak wygląda światło przechodzące przez przykładową substancję – ruchomy filmik ukazał nam to zjawisko. Na 3 zdjęciach został przedstawiony układ pomiarowy. Ruchliwość cząsteczek mogliśmy zaobserwować na filmikach. Kolejne nabyte przez grupę wiadomości dotyczyły tego, jak wydobyć informację strukturalne i dynamiczne ze złożonych układów. Za pomocą doświadczenia zastanawialiśmy się jak rozpoznać zmianę kontrastu na przykładzie butelek z cieczę, z bagietkami w środku. Natomiast wykres ze wzorami analitycznymi zobrazował nam rozpraszającą cząsteczkę a doświadczenie pokazało nam, jak wyglądają różne kształty (trójkąt, gwiazdki itp.) przepuszczone przez substancje. Podczas kolejnego doświadczenia mieliśmy przyjemność zauważyć orientację cząsteczek np. w polu magnetycznym a wykresy na kolejnych kartach naszej prezentacji przypomniały nam, jak wygląda interferencja fal.

Ostatnim doświadczeniem, a zarazem wzbudzającym największe zainteresowanie, zarówno wśród uczniów jak i wśród naszych profesorów było przeprowadzenie wiązki światła przez ludzkie włosy. Nasze koleżanki z grupy: Beata, Ania i Alicja z wielką radościąi zaciekawieniem zgłosiły się do tego zadania, poświęcając każda swój włos. Należy zaznaczyć, iż każda z dziewczyn ma długie włosa i każda posiada włosy innego koloru. Tak więc w doświadczeniu udział brały: blondynka, brunetka i szatynka. Uczennice pomogły zmierzyć odległość od lasera do tablicy, na której zostały zaznaczone punkty odnoszące się do włosa, które zostały tam umieszczone dzięki laserowi umożliwiającemu nam jego prześwietlenie. Dziewczyny wykonały obliczenia dotyczące zielonego i czerwonego laseru. Ania wprowadzała dane do komputera, a Beata mierzyła ekierką oscylację. Ostatecznie udało się nam zmierzyć grubość włosów. Oto nasze wyniki: grubość włosa Alicji wynosiła 53 mikrometry, Ani 77 a Beaty aż 83. Wniosek: Włosy Alicji są bardzo cienkie, natomiast Beata ma najgrubsze włosy.

Ostatnią rzeczą podczas wykładu była budowa cząsteczki i wykres czynnika kształtuP (Q) – modelowanie ciała sztywnego. Tym samym nasz wykład dobiegł końca.

Podsumowanie: Doświadczenia były bardzo ciekawe i sprzyjały dużemu zainteresowaniu. Prezentacja została wzbogacona o bardzo przejrzyste i dobrze dobrane fotografie, wykresy i filmiki. Całość oceniamy jak najbardziej na plus i oczywiście liczymy na to, iż kolejne wykłady będą posiadały podobną formę i będą równie interesujące.

Opiekun naszej grupy wykonał liczne zdjęcia, które umieszczamy w naszej galerii.